Ondernemingen ondervinden steeds meer problemen met het betaalgedrag van hun professionele klanten en/of de overheid. De Wet van 2 augustus 2002 betreffende de bestrijding van de betalingsachterstand bij handelstransacties bleek onvoldoende om het betaalgedrag te verbeteren.
De wetgever wou daarom ingrijpen en heeft de Wet van 14 augustus 2021 (dewelke in werking getreden is op 1 februari 2022) in het leven geroepen om de Wet van 2 augustus 2002 aan te scherpen. Deze wet voorziet in enkele belangrijke nieuwigheden. Deze bespreken we hieronder.
I. Betalingstermijn van maximaal 60 dagen voor alle handelstransacties
De Wet van 14 augustus 2021 voorziet ten eerste dat ondernemingen geen betalingstermijn van meer dan 60 kalenderdagen kunnen overeenkomen. Het uitgangspunt is dat, wanneer partijen geen betalingstermijn overeenkomen, elke betaling dient te gebeuren binnen een termijn van 30 kalenderdagen vanaf de dag volgend op die van ontvangst van de factuur of gelijkwaardig betalingsverzoek. Partijen kunnen onderling afwijken van de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen, maar met een absoluut maximum van 60 kalenderdagen. Indien een beding een langere betalingstermijn toekent dan 60 dagen, zal dit beding voor onbestaande worden gehouden en zal de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen gelden.
II. Geen contractuele afspraken over de ontvangstdatum van de factuur
Vroeger konden ondernemingen het moment van ontvangst van de factuur contractueel vastleggen waardoor de betalingstermijn kon worden opgeschoven. Vanaf februari 2022 is het niet meer mogelijk voor ondernemingen om contractuele afspraken maken over de ontvangstdatum van de factuur. Bovendien is de schuldenaar, volgens de nieuwe regels, verplicht om de schuldeiser alle nodige informatie te bezorgen voor tijdige en correcte opmaak van de factuur en dit uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen of prestatie van diensten.
III. Controle-en verificatieperiode maakt deel uit van de betalingstermijn van 60 dagen
Een verificatie van de conformiteit van de goederen en diensten met de overeenkomst is een nuttig instrument voor de klant. Vaak werd de controle- en verificatieperiode misbruikt om de maximale betalingstermijn van 60 naar 90 dagen te brengen. De Wijzigingswet voorziet dat, indien in een controle- en verificatieperiode wordt voorzien, de duur van deze procedure integraal deel moet uitmaken van de betalingstermijn.
IV. Automatische verhoging van het openstaande bedrag met interesten en forfaitaire invorderingskosten
Vaak leggen ondernemingen druk op hun schuldeisers om geen interest of forfaitaire vergoeding te vragen als het verschuldigd bedrag niet op tijd wordt betaald. De Wet van 2002 voorzag enkel in een recht om dit te vragen. Voortaan zullen deze bijkomende bedragen automatisch bij het openstaand bedrag worden geteld.
Voormelde nieuwe regels zijn in werking getreden vanaf 1 februari 2022. De Wijzigingswet voorziet niet in een systeem van overgangsregels. Dit wil zeggen dat deze ook van toepassing zijn op contracten gesloten voor 1 februari 2022. Om die reden adviseren wij aan ondernemingen om na te gaan of hun algemene voorwaarden en lopende overeenkomsten voldoen aan de nieuwe regelgeving. Heeft u dienaangaande nog vragen? Aarzel dan niet om ons te contacteren.
Ellen Vanderweyden
Adlex Advocaten & Bemiddelaars
ellen.vanderweyden@adlex.be
